دنیای دل آرام

در تلگرام: t.me/delaramnevesht

دنیای دل آرام

در تلگرام: t.me/delaramnevesht

Halal or Non Halal, this is a problem!


در اینجا شما 1 گرم گوشت حلال هم نمیتونی پیدا کنی. مرغ های برزیلی که برند حلال دارند به وفور و البته با قیمتی بیش از مرغ های معمولی به راحتی در دسترس هستند اما درمقابل دریغ از یک گرم گوشت حلال... تا قبل از این گوشتهای حلال رو از یه قصاب ایرانی با قیمتی چند برابر گوشتهای معمولی (حلال = کیلویی 17 لاری ، معمولی = کیلویی 6 لاری) میگرفتیم که خب به برکت ریجکت کردن و تمدید نکردن ویزاها، اون قصاب محترم و خانواده شون بعد از چهارسال اقامت برگشتن به وطن و ما موندیم و باز مسئله گوشت حلال...

چند وقت پیش رفته بودیم کارفور و مثل همیشه توی بخش گوشت داشتیم دنبال مارک حلال میگشتیم که خب البته مثل همیشه هم ناموفق بودیم. با خودم گفتم سنگ مفت و گنشجک هم مفت، بذار از مسئول سالن سوال کنم. و رفتم طرف یکی از خانمهای قرمز پوشی که نزدیک یخچال گوشتها ایستاده بود. ازش پرسیدم که گوشت حلال دارید؟ خانم مذکور با یک حالتی که انگار به کسی توهین کرده باشی، با ناراحتی گفت: حلال! حرام! نه فقط حرام داریم!!! و رفت طرف دیگه ای ایستاد.

من یک لحظه هنگ کردم که خب الان سوالم مشکلش چی بود که این خانم اینجوری جواب داد، ولی به جوابی نرسیدم.

اما خودمونیم، مگه مقابل کلمه حلال، حرام هست؟ و آیا چون ما مسلمونها مدل خاصی از گوشت رو استفاده میکنیم، قابلیت مسخره شدن رو داریم؟ و سوالاتی دیگر از این دست...

 

ادامه مطلب ...

به عمل کار برآید، به سخندانی نیست

از اونجایی که ما کلا ملت غرغرو و شاکی ای هستیم و در طرف دیگه کلا عین خیالمون هم نیست و فقط حرف میزنیم که زده باشیم، باید یکسری آدم از اونطرف دنیا پاشن برن ایران و یک میلیون دلار کمک کنن که دریاچه ارومیه رو نجات بدن. بازم به غریبه ها...

اونوقت ما هی کمپین بذاریم، هی امضا جمع کنیم، هی عکس دریاچه ارومیه رو از دیرباز تا امروز بذاریم و اه و فغان سر بدیم. قدم باید برداریم جانم، قدم...


ببین خدا من اونقدرها توانایی ندارم که همه مسائلم رو با هم حل کنم. حتی دوران مدرسه ام، مسئله ها رو دونه دونه حل میکردم. هرکدوم که تموم میشد میرفتم برای خودم گشت میزدم و دوباره برمیگشتم. یادته که؟

الانم چیزی تغییر نکرده. فقط همون آدم یکم ابعادش بزرگتر شده اما توانایی هاش نه... پس اینجوری همشون رو باهم نریز روی  سرم، لااقل از روش حذفی استفاده کن...


اساساً خدا کارهای جالبی انجام میده. حداقل برای ما. برگهای زندگیمون رو گرفته دستش و داره به شدت بر میزنه...


+اتفاقاتی در حال وقوع است...



به نظر من حتی بی اعتقادترین آدمها هم توی دلشون، در اعماق وجودشون، یه دل دلی هست. یه نیاز به دخیل، یه دست که به دامان اون که باید، چنگ میزنه. حتی اگه بگن نه، حتی اگه اونقدر مغرور باشن که اون حس رو نبینن و لمس نکنن.

اما حقیقتش اینه که آدمیزاد بی نیاز نیست. هیچوقت نبوده و هیچ وقت هم نخواهد بود. چه هزاران سال پیش که معجزه و افسانه بهم گره خورده بود و چه هزاران سال بعد که زندگی تعبیر واقعیِ افسانه های ژول ورن خواهد شد...


* آرزومندِ برآورده شدن آرزوهایتان در این شب آرزوها...

چیزی از تو، تو را یاد کسی می اورد

جایی خواندم:


از آدم بی خطا میترسم. از آدم دو خطا دوری میکنم و پای آدم تک خطا می ایستم. که ایستادنی ست...



حتما محققان هم با من موافقند


یک روزی باید همه چیز را از آدم ناراضی گرفت. سلامتی اش، خانه اش، عشقش، پدرش، مادرش، شغلش، غذاهای خوبش، دوستانش، ماشینش، همه چیزش را همه چیز... بعد حالش را پرسید. به یک دهمشان راضی میشود...



دلتنگی نسبت ماست با تنهایی، با غربت، با صدایی که دیگر صدا نمیزند مرا، تو را، ما را... 


+نویسنده ناشناس

بیایید بیخیال باشیم و لبخند بزنیم


بیایید بگذاریم دوستی ها حفظ شود و توی ذهنمان مدام نگوییم چرا فلان دوست زنگ نزد و چرا بهمان دوست پیغام نفرستاد. و بیایید باورشان کنیم وقتی هزار و یک بهانه می اورند که درگیر هستند و گرفتار. بیایید هیچ به روی خودمان نیاوریم که خب ما هم گرفتاریم و درگیر همین زندگی. بعد هم بیایید خودمان را بزنیم به کوچه علی چپ که اره فقط اوست که گرفتار است لابد. خب حتما ما لم داده ایم در منزلمان و کنترل تلویزیون هم دستمان و بساط تخمه هم به راه و داریم قاه قاه به برنامه های سیما میخندیم. بیایید خودمان را به کوچه علی چپ بزنیم که آره بابا ما که اصلا وقتمون پر نیست. ما که اصلا دنبال کار و گرفتاری نیستیم. و همینجور خوش خوشان که داریم زندگیمان را میکنیم و اتفاقا خیلی هم خوش میگذرانیم از قضا میتوانیم به یاد دوستانمان هم باشیم و زنگی بزنیم و پیامی بفرستیم.

آره بیایید خودمان را بزنیم به کوچه علی چپ و حفظ کنیم دوستی ها را و اصلا به دل نگیریم کم گذاشتن های دوستانمان را. بیایید خودمان را بزنیم به کوچه علی چپ و فکر کنیم که برخی دوستانمان غرق در گرفتاری های زندگی هستند و ما شده ایم غریق نجاتشان که یادشان نرود دوست کیست و دوستی چیست...


+شخص مورد نظر اینجا را نمیخواند...