یک روز نرمال در اداره های دولتی

آرزو به دلم موند که یک بار، فقط یک بار با نظام مهندسی به مشکل نخورم. من نمیدونم چرا شعار این اداره ها "کارش رو راه نندازیم" هست. آخه چجوری و به چه زبونی من باید کارمند جماعت رو متوجه کنم که آقا... خانم... شمایی که سرکار هستی... وظیفه ات انجام دادن و رسیدگی به کارهای من و امثال منه... نه واقعا میگما... خیلی جدی میان که کار نکنن.

 22 تیر زنگ زدم و میگم من 19 خرداد نامه زدم تا الان چرا رسیدگی نشده؟! حالا پاسکاری و تلفن قطع کردن و جواب ندادن و طفره رفتن و اینا بماند... آخرش میگه پروسه یه ماه طول میکشه. و جذابیت کار اینجاست که با دعوا صحبت میکنن. من  گفتم  شما داری سر من داد میزنی؟؟ یعنی جای طلبکار و بدهکار عوض شد؟؟ اینجا دیگه منم دارم داد میزنم البته... خلاصه اینکه گفت آخر تیر و آخر تیر هم که اینا تعطیل شدن تا 3 مرداد..... و هنوز که هنوزه پرونده من روی هوا...

با این گروه شاید این هفتمین یا هشتمین باره که وارد فاز دعوا شدم. البته خودشون پای منو میکشن وسط... دفعه آخرش همین سه شنبه... دقیقا اولین روز تعطیلیشون. خب طبق برنامه ریزی دقیق خودشون قرار بود یه دوره ای شروع بشه. بابتش هم 500 هزار تومن گرفتن... بعد ما رو همینجوری معطل رها کردن به امید خدا... خب اداره که تعطیل بود. پیام دادم به یکی از مسئولینش (چه اسم خنده داریه توی این مملکت...) که خانم برنامه ما چی شد پس؟ خیلی با اعتماد به نفس میگه تعطیلیم... ایشالا بعد تعطیلات!! میگم خب نباید به ما خبر بدین که این دوره کنسله فعلا؟؟ میگه باید خبر میدادن!! میگم خب چرا ندادن؟ چی بگه خوبه؟؟ میگه کرونا برنامه ها رو ریخته به هم!!!!!! منم باز عصبانی شدم. ویس دادم که خانم دو ساله ما داریم با کرونا زندگی میکنیم بی مسئولیتی خودتون رو توجیه نکنین... و کلی حرف دیگه.... همش هم با داد... همش هم با عصبانیت... 

 واقعا خسته ام از این سیستم دولتی... از همه آدمهایی که نمیفهمن حقوق میگیرن که کار انجام بدن... از همه چی........