به نظر من حتی بی اعتقادترین آدمها هم توی دلشون، در اعماق وجودشون، یه دل دلی هست. یه نیاز به دخیل، یه دست که به دامان اون که باید، چنگ میزنه. حتی اگه بگن نه، حتی اگه اونقدر مغرور باشن که اون حس رو نبینن و لمس نکنن.

اما حقیقتش اینه که آدمیزاد بی نیاز نیست. هیچوقت نبوده و هیچ وقت هم نخواهد بود. چه هزاران سال پیش که معجزه و افسانه بهم گره خورده بود و چه هزاران سال بعد که زندگی تعبیر واقعیِ افسانه های ژول ورن خواهد شد...

* آرزومندِ برآورده شدن آرزوهایتان در این شب آرزوها...