کاسه آب به دستم... چشم به جاده بستم...

دوستانم میدونن که من زیاد میزبان خوبی نیستم. یعنی کلا حوصله مهمون داری رو ندارم، بعد شما فرض کن طرف بچه هم داشته باشه دیگه واویلا... یعنی به جد چهره من رو که میبینه علاوه بر کوفت شدن مهمونی ، ترجیح میده سریعتر از خونه ما بذاره و بره. خب من و مامانم در این امر دو قطب کاملا متفاوتیم و هرچه ایشون راحت میگیره، من سخت گیرم... از بحثم دور نشم...

اینکه سی روز با هم بودیم اتفاق خوبی بود. نه که بگم خیلی خوش گذشت و یا راحت بود، نه... ولی خب این جزء خصوصیات آدمهاست که به آخرش که میرسن میگن "چه زود گذشت..." اما خوب بود.

میگن ماه رمضان، تو میزبانی و ما مهمان، اما من دلم میخواد فکر کنم این تویی که هرسال بلند میشی و میای این پایین خونه ما مهمونی... مرسی که امسال هم دلت خواست بیای خونمون... سال بعد هم دوست داشتی بازم بیا... منتظرتم...