من هر روز از تو جوانه میزنم ...

آدمیزاد است دیگر ... پر از عیب و ایراد و نقص ... پر از غرور و حسهای منحصر به فرد ... تا حدی که گاهی فراموش میکند کسی ، نیرویی ، انرژی ای ، نوری و یا چیزی برتر به نام "خدا" آفریدگارش است ... مذهبی اش را کاری ندارم ... عرفانی اش را نیز ... از یک حس شخصی میگویم ... از آن تلاطمی که به وقت آشفتگی در وجودت موج میزند و دلت میخواهد چنگ بیندازی به چیزی قوی تر و برتر از جنس بشر ... از آن وقتی که "نشد" های زندگی ات یکدفعه و بی دلیل به "شد" تبدیل میشود و تویی و رقص دانه های اشک بر گونه هایی که شاید سرخ باشد از شرم آنکه "او" را بی رحمانه محاکمه کرده بودی بی وقفه  ...

اگر انسان اشرف مخلوقات باشد ، که هست ... ، اگر نماینده خدا روی زمین باشد ، که هست ... ، اگر از روح خدا در وجودش دمیده شده باشد ، که شده ... ، حد اعلایش میشود "مادر" ...

فرشته هایی پاک و معصوم نیستند ... اما سرشارند ... سرشار از عشق ...

*این پست هدیه تولد ناچیزیست به مامان سمیرا ... که هم دوست است .. هم خواهر و هم مادر ...  تولدت مبارک نازنینم ...

و ... پیشکش به روح پاک مادر هاله بانوی عزیزم ...