خیال ِ ما را عجب حوصله ای هست ...

باور کنی یا نه ،  دل ِ عاشقی دیگر در کار نیست ... اما دست خیال را مگر میشود گرفت ؟ پایش را میشود بست ؟ مگر میشود گفت نرو ! مگر میفهمد "عزیز جان تمام شد !" یعنی چه ؟

حالا هرچقدر این دل بی نوا را بفشارانم ، هر چقدر تهدیدش کنم ، هر چقدر برایش دو دو تا چهار تا کنم ... خیالم را نمیتوانم به زنجیر بکشم ... میرود آن بالا بالا ها و میرساند خودش را به توئه خیالی ... برای خودش عاشقانه میسازد و خوش است در آن عالم حبابی ای که ساخته ...

در آن عوالم است که با لبخندت زندگی میکند و با غمت سر ریز میشود از غصه ...بارها برایش گفته ام که "گذشت" ... که قصه ای بود و پایانی ... که نگیر دنبال این کلاف را و مدام گره بر گره نزن ... اما باز هم شب که میشود ، پرده را کنار میزند و چشم چشم کنان دنبال ستاره ای میگردد که قرارش را گذاشته بودیم ، گویا نمیداند ستاره را سالهاست که خواب برده ...