آینه چون نقش تو بنمود راست

سالن سینما تقریبا پر شده بود و همه مشتاق برای دیدن یک شاهکار از مهرجویی . چراغها خاموش و تصویر آقای کارگردان بر روی پرده ، به مانند یک مستند دوربین لابه لای زباله ها سرک میکشید و ساحل رو به دنبال آشغالها قدم میزد .  حقیقتش تصاویر خجالت آوری بود . اونقدر که با خودم گفتم اگر یک خارجی ، فقط یدونه ، اینجا توی همین سالن باشه ، بعد از روشن شدن چراغها قراره با چه رویی توی چشمهاش نگاه کنیم ؟

فیلم گذشت و گذشت تا صحنه ای که مردم از ماشینهاشون آشغال به بیرون پرتاب میکردند و حامد بهداد دنبالشون میدوید تا مانع این کار بشه ، انقدر دیدنشون حرص درآر بود که ناخنهای شصتم رو بی اختیار روی انگشت اشاره ام فشار میدادم ...

تا پایان فیلم گاه و بی گاه حرص خوردم . فیلم بدی نبود با اینکه بعضی جاها به شدت بزرگنمایی شده بود . انگار یکی از عیبهامون رو توی آینه به این بزرگی نشونمون بدن ...