به زیبایی همان لبخند

چه حس خوبیه وقتی همه حال تو رو از من میپرسن ... حالا اونها میخوان اسمش رو دوندگی بذارن ، از کارو زندگی افتادن ، یا هر چیز دیگه . خیلی جالب بود که دیروز شنیدم کسی گفت "حتما براش یه چیزی داره که این مدت اینجاست" اونقدر برام سنگین بود که نفهمیدم به چه بهانه ای از اتاق زدم بیرون . اما مهم نیست ، همین که میبینم وقتی میگم آوا ؟ برمیگردی طرفم ، وقتی دوست پسرت که عجیب دوست دارم یکی بخوابانم در گوشش ، نگاهش رو پایین میندازه و میگه دلی خانم ممنونتم ، همین که مامانت امروز که باهات حرف زد و بعد گوشی رو گرفتم ازت ، صدای خنده هاش با گریه های من قاطی شده بود و بی وقفه میگفت : "دلی جان فقط بگو چی بفرستم برات ، چی میخوای از ایران ، تو فقط بگو " ، این ها برای من یه دنیاست .

مهم نیست چی کشیدم تا برسم بیمارستان ، مهم نیست که هر نیم ساعت یکبار زنگ اتاق عمل رو میزدم و پرستار هربار با یه عکس جدید میومد تا آرومم کنه ، مهم نیست وقتی جمعه شب ساعت 1 نیمه شب زنگ زدم به دکترت و کشیدمش بیمارستان و گفتم تو براش هیچکاری نمیکنی ... و برام پروسه درمانت رو مو به مو توضیح داد ، شب نخوابیدن هایم ، دلواپسی هایم ، امروز و فردا کردنم برای پیچاندن خانواده ات ، کلاس نرفتنم ، حتی اس ام اس امروز استادم : دلی منو به یاد میاری ؟؟!! ،  از بس که در این یک هفته نرفتم دانشگاه ، اما همه شان به بهبودی تو می ارزه .

یکشنبه شب ، وقتی خوابیده بودی و آشفته و خسته و نگران نشسته بودم کنار تختت ، دکترت وارد شد و بهم گفت : تو چرا اخم کردی ؟ گفتم : نگرانم دکتر ... دستم را گرفت و گفت بیا .

رفتیم به اتاقش و ایستادیم جلو آینه کوچکی که به دیوار نصب شده بود . پشتم ایستاد و گفت اخم کن ... حالا لبخند بزن ! و باضربه ای روی شانه ام گفت این زیباتر است و ادامه داد "آدمها همیشه در بهترین وضع ممکن هستن ، بهترین رفتار ممکن رو ارائه بده. " نگاهش کردم ... گفت همه اینجا هستیم که هرکاری ازمون برمیاد انجام بدیم ، تو هم بهترین حست رو نشون بده ...

تو بهترین دوست من نیستی ، گاهی به شدت از حرفهایت و رفتارت رنجیده ام ، اما از اینکه رو به بهبودی هستی ، از اینکه امروز خندیدی ، از اینکه میگی دلی تو بمون پیشم ، از اینکه میگی من ایران نمیرم تو باشی خوب میشم ، از همه اینها خوشحالم آوا ...