شاعر جماعت بی‌جهت نیست که شاعر شده است. او چیزهایی را میبیند که چشم منِ آدمِ عادی قادر به دیدنش نیست. شعرا با اشعارشان قلبمان را لمس میکنند. روحمان را نوازش میدهند و دستهایمان را میگیرند و میبرند به خلوتی که تو هستی و نجوایِ دل‌انگیز شاعر...  

بیتی که با خواندنش مرا تا دنیای شاعران برد...

یک عدد سیب کجا 

اینهمه تبعید کجا؟...

روحت شاد وحشی بافقی...