گفتم هوای تابستون دل انگیز شده ها، نگو تو اومدی...

خیلی وقته اینجا تبریک تولد نگفتم. نه که مهم نباشه نه... مدلم شده حضوری، تلفنی، صوتی... اما نمیشه تولد یکی از بهترین ها رو تبریک نگفت. خیلی بهش بدهکارم...نه که حساب گروکشی و چرتکه انداختن و دو دو تا چهارتا باشه ها نه... محبت رو نمیشه اندازه زد، نمیشه ریخت توی پاکت و کشیدش، حتی نمیشه قاب کرد و زدش کنج دیوار... محبت رو فقط باید آینه شد و برگردوند... باید صدا شد و گفت که آهای میفهمم انقدر ماهی ها... باید دست شد و محکم گرفت دست اونی رو که پر از مِهره...

تولد خورشیدمون سیزده شهریور بود. دستهام خالیه اما دلم پر از آرزوهای رنگارنگه براش. الهی که دختر تا دنیا دنیاست زندگی به کامت باشه و حالت خوش...

خورشید جان همیشه بتاب...