به اردیبهشتی، به خاتون، به بلاگفایی ها

خب من دلم پوسید که... اومدیم و تا صبح قیامت (از کجا میدونم صبح قیامت میشه؟ یه حس درونیه. باور کنین!) هم این بلاگفا نخواست درست بشه. شاید اون آقای شیرازی محترم اصلا نخواست یه تکونی به خودش بده و این سرویس بلاگفای بی نوا رو سر و سامون بده. شاید اصلا خودش کوچ کرده باشه بلاگ اسکای و توی یه پنت هاس خوشگل همچین رو به دریا - رو به جنگل در حال مطالعه کتاب باشه. آخه شما ها نباید یه حرکتی کنین؟ آخه نباید بگین بابا این خواننده های ما دلشون خوش بود به این پستهایی که مینوشتیم؟ آخه این درسته؟ این انصافه؟ کجا رفت اون خوی بلاگریتون؟ بسه دیگه، یه حرکتی بزنین. برگردین باز...