درد از تو و درمان نیز هم

دور همی شب یلدا

***

اینکه ادمها توی همه مسائل اطرافشون یک بعدی رو برای خودشون در نظر بگیرن و به اون موضوع با یک چشم سومی دنبال درس و حکمت و پند و بسط دادنش به امور دیگه باشن به نظر من هم هیجان انگیزه هم جالب و هم نتایج حاصله عجیب و شاید هم رعب انگیز!

طی هفته گذشته روی پای سمت چپم یک جوش بود به این بزرگی (انگشت سبابه و شصت رو به میزان یک فندق بزرگ از هم با فاصله نگهدارید.) بسیار دردناک و بد قیافه... مواقعی که بیدار بودم که هیچ، حواسم بهش بود اما وقت خواب به محض این دنده به اون دنده شدن چنان دردی داشت که تا اعماق مغزم تیر میکشید. حالا زیاد نمیخوام شرحش بدم که حالتون بهم نخوره... خلاصه خانم و اقایی که شما باشید یک هفته ای درگیر و دار درد کشیدن و این حرفها بودیم. چهره زشتش به کنار، دردش تموم نمیشد. چرک خشک کن قوی ای هم پیدا نکردیم که مرهم درد ما بشه. با خودم گفتم باید صبوری کنی تا وقتش... گذشت تا دیشب...دیشب مامان با کدو حلوایی اومد خونه. هر دومون از کنارش کمی (شاید در حد دو حبه قند) کندیم و خوردیم. ساعت حدودا ده شب بود و داشتیم فیلم میدیدیم که حس کردم یک چیزی عادی نیست! نگاه کردم دیدم قسمتی از پای چپم که جوش قرار داشت، خیس شده... رفتم و امور رو بررسی کردم. چشمتون روز بد نبینه، چرک و خون آبه بود که میزد بیرون...حالا من یه نگاهم به اون، یه نگاهم به دستمال، حالمم که داره بهم میخوره ولی فقط نگاهش میکردم و سعی در جمع و جور اوضاع... صبح حس کردم از اون درد خبری نیست. و محل جوش هم شده بود تقریبا یک سطح مسطح اما همچنان قرمز... باورم نمیشد که چی شد یهو اینطوری شد. مامان گفت توی یه سایتی خونده که کدو حلوایی برای دمل مرهمه... گفتم خدایا دمت گرم...