به بهانه روز مرد

تا دوسال پیش یک فمینیست دو آتیشه به تمام معنا بودم .از اونهایی که فکر میکردم تمام حق و حقوم رو مردها ازمن گرفتند. در فرهنگ لغت ذهنم کلمه مرد فقط یک معنی داشت : ظلم یا بهتر بگم ظالم

اون روزها یک طرفه به قاضی میرفتم و همیشه متهم ردیف اول دادگاه ذهنم مردها بودند ،بی توجه به اینکه آیا به واقع گناهکارند یا نه .و همیشه به خودم با این طرز فکرم آفرین میگفتم و در مقابل هرکسی که به نحوی و یا در جایی بر خلاف نظرم حرف میزد گارد میگرفتم .

تا دوسال پیش که بنا به دلایلی در افکارم تجدید نظر کردم.حالا دیگه از خط کشی های معمولم خبری نبود ،همه برام انسان بودند و شریف، فرای جنسیت.حالا قاضی ذهنم به واقع عادل شده بود و از هیچ پیش فرضی خبری نبود . خودم هم متعجب از این همه تغییر بودم چه برسه به آدمهای اطرافم ...

با این وجود این حرفهام به این معنی نیست که در مقابل آنهایی که به واقع ظالم اند ، آنهایی که به واقع حق و حقوق را از ما دریغ کرده اند ، آنهایی که هنوزم که هنوزه خود را در عصر جاهلیت تصور میکنند و بانوان را برده ، آنهایی که متجاوزند و حتی مدافعان انها ، موضع نگیرم . که اینجا و در برابر انها اگر سکوت کنم به واقع خائن ام.

این پست تقدیم به پدر و برادر نازنینم و بعد به تمام انسانهایی که به واقع انسانند ، فرای جنسیت . و کمی خاص تر تقدیم به تمام مردان به واقع مرد بلاگستان .

با احترام