| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
یک روزی باید همه چیز را از آدم ناراضی گرفت. سلامتی اش، خانه اش، عشقش، پدرش، مادرش، شغلش، غذاهای خوبش، دوستانش، ماشینش، همه چیزش را همه چیز... بعد حالش را پرسید. به یک دهمشان راضی میشود...
قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید....
آره حتما باهات موافقن ... باید همین کارو کرد تا از دست ندیم قدر نمیدونیم...
تو دهنی سختی وارد کردی دلی جان
این پایتخت خارج حسابی متحولت کرده ها
بابا ما تو زندگیمون یه دلی خارجی یه کمی کمرنگ شده داریم دق میکنیم چه برسه به این که یکی دیگه از اینایی که گفتی رو نداشته باشیم. میگم شما الان شاید به ارباب بزرگ نزدیک تری سفارش کن هوای ما رو داشته باشه. آخه حدیث داریم که دعای پایتخت نشینان خارج مقبول تره
دلی جون فکر نکنم ربطی به این چیزها داشته باشه چون کسی که طبیعتش ناراضی بودن از شرایط هستش توی هر موقعیتی که باشه ابراز نارضایتی میکنه. و اگه به نقطه‌ای برسه که همه چیزش رو از دست بده فکر نکم دیگه بتونه اصلا" به زندگیش ادامه بده.
اونوخته تازه میگه من خوبم...
تا اونی که توی مشتته رو از دست ندی نمی فهمی قدرش رو دلی جانم
راستی سلام بانو
الان برای من یه سوال پیش اومده، یعنی من یه محققم؟ چون با نظر شما کاملا موافقم
خب ناراضی بودن خوب نیست...ولی داشتن حداقل ها هم دلیل رضایت نیست
الان مشخصه من یه ناراضی ام؟