سلام 2014، خوش اومدی

امشب برای استقبال سال نو رفتیم یکی از خیابونهای اصلی شهر. نیست غریبی میکرد، رفتیم بهش قوت قلب بدیم همچین با دل و جون وارد بشه! یک عالمه دست فروش بساط کرده بودن و کلی ماسک و موهای رنگی و تلهای چراغ دار و کلاه بابانوئل و چیزهای دیگه میفروختن. از طرفی هم بازار پاپ کرن فروش ها و ساندویچ های "شاورما" (چیزی شبیه کباب ترکی خودمون!) داغ بود... ملت هم که ماشاالله دست دوست و آشنا و پیر و جوون رو گرفته بودن و آورده بودن و داشتن توی خیابونها قدم میزدن. قدم خشک و خالی که نه البته... از این دست فروش ها خرت و پرت میخریدن، ترقه میزدن، منور روشن میکردن، عکس می انداختن، بازی میکردن، میرقصیدن و کلی کار دیگه.

نکته جالب این بود که شما اصلا کلافه نمیشدی و مدام با آدمها برخورد نمیکردی. چون من خیلی تحمل جاهای شلوغ رو ندارم و هیچوقت هم شب عید خودمون رو برای خرید انتخاب نمیکنم. بسکه ازدحام و شلوغی اذیت کننده ای داره. یعنی توی یه مغازه لباس فروشی، بلوز و شلوار و روسریه که از بالا سرت اینور و اونور پرتاب میشه! اما امشب با وجود اونهمه آدم جالب بود که راحت میشد قدم زد...

هوا خیلی سرد بود و با اینکه دوست داشتیم بیشتر بین مردم باشیم، عملا سرمای هوا مانع شد. و ما مجبور شدیم سال نو رو غافلگیر کنیم و زود برگردیم خونه!!

حدود ساعت یازده و نیم بود که مدام صدای ترقه میشنیدیم. البته تا قبل از اون هم میزدن ولی صداها بیشتر شده بود. برادرم رفت بیرون که ببینه جریان چیه که یهو گفت بیایین اینجا رو ببینین! ما هم بدو بدو رفتیم که ببینیم اونجا دقیقا چه خبره!! دیدیم به به آسمون در حال نورافشانی شدنه. همه از حیاط و یا پشت بام خونه هاشون منور بود که به آسمون نشونه میرفتن. از ساعت ده دقیقه به دوازده تا خود دوازده که سال تحویل شد، منورها چند برابر شدن. آسمون بی اغراق روشن ِ روشن بود... هر طرف رو که نگاه میکردی ابراز شادی و خوشحالی مردم رو میدیدی که چجوری دارن با تمام وجودشون سال نو رو دعوت میکنن... یک لحظه خودم رو بین اونهمه انرژی شاد پیدا کردم... حس عجیبی بود... اونهمه ادم در یک لحظه بخصوص با یه روش خاص و به یک زبون میگن سال داره تحویل میشه... توی اون لحظه در چیزی بین بغض و ذوق، از خدا خواستم به حرمت این شادی و انرژی، ساز دل همه مردم دنیا رو روی شادی کوک کنه...

*رنگ 2014 برام آبیه. خداکنه پر از آرامش باشه...