چهارشنبه های سبز من

همه اطرافیانم تقریبا میدونن که من عاشق چهارشنبه هام. دلیل زیاد دارم براش اما بی دلیل هم باز هم عاشقشونم. راستش تا مدرسه میرفتم، چهارشنبه ها برام نزدیک بود به تعطیلی و بوی دیدار فامیل رو میداد. مامان پنجشنبه ها میومد دنبالمون و میرفتیم خونه یکی از مادربزرگ، پدربزرگهام و تا جمعه شب اونجا بودیم.

دانشجو که شدم، چهارشنبه ها برام طعم دست پخت مامان و دیدار میداد. هر سه شنبه از شهر محل تحصیلم برمیگشتم خونه و تا جمعه پیش خانواده ام بودم.

بزرگتر که شدم، چهارشنبه ها روز جمع شدن خونه مادربزرگه بود. همه اعضای خانواده اونجا دور هم جمع میشدیم. هر کدوممون از هرجای تهران خودمون رو میرسوندیم تا یک شب رو در هفته با هم باشیم. تا همین یکی دو ماه پیش هم ادامه داشت این رسم نانوشته... 

شاغل که شدم، چون یک هفته درمیون پنجشنبه ها آف بودم، چهارشنبه برام مزه آغاز تعطیلات اخر هفته رو میداد.

حالا؟ هیچی... هیچ دلیلی ندارم اما به شکل مسخره ای به چهارشنبه که میرسم ذوق میکنم. چرا؟ نمیدونم... انگار نه انگار که چهارشنبه تازه وسط هفته است...

 این روزها شهر رنگ و بوی تازه ای داره. حال و هوای کریسمس و سال نو... ببخشید عکسها بی کیفیت و خارج از ابعاد هنریه. امروز چندجا کار داشتم. تند تند اینها رو انداختم. از عکاسان و هنرمندان در این زمینه پوزش میطلبم...