فردا روزی تازه از باقی زندگی

*هاله بانوی عزیزم ، بانوی پراحساس و نازنینم ... میدانی که میدانم تا چه حد این روزها غمگینی ... اما منتظرم ... منتظرم که یکی از همین روزها دوباره گوشی ام زنگ بخورد و آن سوی خط تو باشی و بگویی "خوبی دلی ؟ همه چیز آرومه؟"  ...

تو که آروم باشی ، آرومه رفیق ...

دل آرام این روزها دارد روزهای 26 - 27 سالگی اش را قدم میزند . فکر میکند ، آرزو میکند ، کار میکند و زندگی ... غرغر میکند ، شاکی میشود ، در را به تخته میکوبد . خوشحال میشود و قهقه میزند و لبخندش پهن میشود بر سر زندگی اش ...

تلاش میکند برای بهتر شدن ... نتیجه کار برایش مهم نیست . که چه کسی گفته به هدف رسیدن شرط است ؟ قدم گذاشتن در مسیر _ حتی اگر هدف ناکام بماند _ برای من اصل است . اینکه زحمت ام را بکشم ، اینکه جا نزنم ، اینکه وقتی به عقب نگاه میکنم بگویم "تو دویدی ، حتی اگر نرسیدی" .

تولد با شکوه ترین اتفاق این دنیاست . مهمترین روز زندگی آدمها ... روزی که میان اینهمه فصل و ماه ، مخصوص توست ... "روز تو" ...

دلم میخواهد هر سال با فوت کردن شمع تولدم ، نفسی راحت بکشم و بگویم " دل آرام امسال بهتر از پارسال بودی یا حداقل خواستی که باشی " .

*آغاز بیست و هفت سالگی ...