از ماست که بر ماست

خیلی از ما این شب ها بیننده برنامه خندوانه هستیم. ابتکاری که رامبد جوان به خرج داد(از این نظر که تا حالا در ایران چنین برنامه ای وجود نداشته) و لیگ خنداننده برتر رو راه انداخت. به گزینه هایی که برای اجرای برنامه انتخاب کرد هیچ کاری ندارم. خوب، بد، حرفه ای یا غیر حرفه ای بودنشون الان موضوع بحث من نیست. حرف من سر لیاقت ماست.

جواد رضویان برای شب قرعه کشی نیومد و گفتن سر پروژه بوده و نتونسته بیاد. در صورتی که همون شب آقای کربلایی هم باید میرفت سر پروژه اما اومد توی قرعه کشی شرکت کرد و رفت. خب این رو میتونیم بذاریم به پای مشغله شغلی آقای رضویان...

شبی که نوبت ایشون بود برای اجرا، وقتی مصاحبه کننده داشت ازش میپرسید استرس داری یا نه، برگشت گفت استرس چیه مگه میخوایم چکار کنیم و خیلی شیک گفت من هیچ چیزی آماده نکردم. ظاهرا اونها جدی نگرفتن و ایشون اومد برای اجرا و همون حرف رو تکرار کرد. خب طبیعیه که من بیننده که پیگیر برنامه هستم بهم بر بخوره که آدم حسابی تو که برنامه ای برای اجرا نداشتی به نفع رقیب کنار میرفتی. البته برنامه آقای خمسه هم جذاب نبود ولی حداقلش این بود که دو دقیقه به حرفهایی که میخواست بزنه فکر کرده بود هرچند بی مزه بود اجراش

ماجرا به اینجا ختم نشد و در کمال تعجب دیدیم آقای رضویان بالغ بر 1 میلیون رای اورد...  1 میلیون رای برای هیچی! و مردمی که به ایشون رای دادن برای من روشن کردن که چرا ما لایق  دستیابی به بهترین ها نیستیم...