اردیبهشتی و زندگی

خیلی وقته میخونمش. خیلی اوقات براش کامنت میذارم. خیلی وقتها شده به خودم اومدم و دیدم پستم شده مدل پستهای اردی. بارها هم به این موضوع اشاره کردم...

برام جالبه، هم شخصیتش و هم مدل تعریف کردنش. وقتهایی که پست مینویسه انگار میگه "بچه ها بیاین براتون بگم چی شده". در همین حد خودمونی، در همین حد دوستداشتنی... راستش گاهی بهش حسودی کردم. که چطور میتونه انقدر با هیجان جزء به جزء رو تعریف کنه. گاهی غبطه خوردم که وااااای ببین چقدر راحت داره احساساتش رو ابراز میکنه.

حالا این میون یه عده پیدا شدن که حرفهای بی سر و ته زدن. و خب طبیعیه که اردی دلش نخواد طبق روال قبل پیش بره اما من یه پیشنهاد به این مدل آدمها دارم و اون اینکه وقتی همه چیز رو نمیدونین قضاوت نکنین. یعنی واقعا نشده شما ها درگیر احساسات بشین؟ یعنی هیچوقت نشده یه ماجرای عاطفی داشته باشین؟ یعنی شما الان زیر و بم روابط اردی رو میدونین که اینهمه نظرات عجیب و غریب میدین؟

وقتی ما "همه چیز" رو نمیدونیم، بهتره گوشه ای بشینیم و به حرفهای کسی که ما رو امین زندگیش دونسته گوش بدیم و توی دلمون آرزو کنیم هرچی خیره براش پیش بیاد...

*اردیبهشتی