مخمل سرخ

آدمهای خیر رو باید بوسه بارانشون کرد. آدمهای خیر رو باید محکم توی بغل فشرد. آدمهای خیر رو باید تندیس کرد توی کوچه به کوچه شهر نصب کرد. آدمهای خیر رو باید قاب کرد سر در هر خونه یه جای امن توی چشم زد.

اونهایی که لا به لای درد و بدبختی دیگران سر میرسن. همونهایی که کنار آدمهایی که از این دنیا چیزی کم دارن می ایستن. افرادی که حتی اگه وسع مالیشون کم باشه وسعت قلبشون یه دنیاست. اونهایی که دل دارن... دل دل نمیکنن بین رفتن و بودن، قرص میمونن و پای دلشون وایمیسن. این آدمها خواستی ترین موجودات این دنیا هستن، باید مخمل دلشون رو پهن کرد سراسر دنیا و لطافت مهربانیشون رو تا ابد لمس کرد. این آدمها زیادشون هم کمه...