همیشه که دروغه اما خیلی اوقات وقتی دارم از یکی خداحافظی میکنم این فکر درگیرم میکنه که اگه این دیدار آخر باشه آخرین تصویری که توی ذهن طرف مقابل میمونه چیه؟ از دل آرامی که حالا دیگه نیست چه نقشی توی ذهنش باقیمونده. خب قطعا هیچوقت هم به هیچ نتیجه ای نرسیدم اما شاید برای همینه که زیاد میخندم. دوست دارم آخرین تصویر ازم یه دل آرام خندون باشه. یکی که لبهاش به سرعت به طرفین کشیده میشه و دندونهاش نمایان میشه و گونه هاش به بالا میل میکنه. به نظرم لبخند ماندگار ترین تصویر از آدمهاست...