عطف به پست قبل

توی پست قبل هم از خوبها گفتم و هم از بدها. یعنی همانقدر که اتفاق خوب برایم افتاده بود اتفاق بد هم افتاده بود، در واقع اولش نیتم درد دل بود و شاید هم غرغر و اساسا دست به نوشتن بردم که بگویم برایتان که دقیقا چه شده بود و بیایید دلداریم بدهید و هی انرژی مثبت بفرستید و این حرفها اما بیخیال شدم و نا خود آگاه زدم به جاده "همه چیز آرومه من چقدر خوشحالم" که نه حال خودم بیشتر گرفته شود و نه حال شما... و چیزی که دیده شد فقط رویدادهای خوش پست بود.

"در هفته گذشته کلی اتفاقات خوب افتاده است،همچنین کلی اتفاقات بد..." بدِ ماجرا را کسی ندید چون پر و بال داده نشد. چون رویش مانور داده نشد. چون ازش گذشتم همونطور که اون حوادث از من گذشت... میشد بیایم برایتان شرح ماوقع دهم که چه شد و کجا شد و چطور و..و..و...  اما غیر ارادی نوشته هایم به مسیر دیگری رفت...

شاید بتوان از این مشت، نتیجه گیری خروار گونه ای کرد که ذره بینمون رو روی هرچیزی که زوم کنیم همون برامون بولد میشه و باقی مسائل میره توی حاشیه، در حدی که اصلا دیده نمیشه...

و همچنان hope is real