تا بوده همین بوده

دیدید مردم از روزگار چه شاکی هستن؟ بعد دیدین میگن قدیمها اینجوری و اونجوری؟ این مردم که میگم خودمم شاملشون میشما. یعنی گفتم که همین اول کار تکلیف رو مشخص کنم نگین هنوز هیچی نشده چه خودش رو کشید کنار. من اینجوووووور در کنار ملت ایستاده ام. من دولت تعیین میکنم، من به پشتیبانی این... آهان نه اشاره میکنن که خط رو خط شده. بله داشتم عرض میکردم که این شاکی بودن حرف امروز و دیروز نیست که. از دیرباز مردم هر عصر از شرایط ناراضی بودن و کلا انگار نارضایتی مده. باور ندارین؟ ندارین؟! چرا دیگه! من الان سند براتون رو میکنم شما هم باور میکنید. یه نمونه مثال میزنم و بعد هم به ضرب المثل مشت نمونه خروار است اکتفا میکنیم و همه دسته جمعی قانع میشیم.

مثلا شما برو تو بهر شعر "خوشا به حالت ای روستایی". خب همین اول کار شاعر انزجار خودش رو از شهرنشینی واضح و مبرهن اعلام کرده. در جای دیگه میفرماید " چه شاد و خرم چه با صفایی" اینجا شاعر اشاره مستقیم داره به افسردگی مردم شهرنشین.. در ادامه میگه "در شهر ما نیست جز داد و بیداد" اینجا منظور شاعر اینه که کلا توی شهر همه بی اعصاب هستن.  "خوشا به حالت که هستی آزاد" من برای این قسمت چیزی ندارم برای گفتن. خب وقتی شاعر خودش داره رک و پوست کنده میگه ما اینجا توی شهر آزادی نداریم، من کی باشم که بخوام روی حرفش حرف بزنم. حرف حساب که جواب نداره... شاعر با همون فرمون ادامه داده "در شهر ما نیست جز دود ماشین، دلم گرفته از آن و از این" بفرما! این دود و ترافیک و دل گرفته و تنهایی مردم، سوغات سالهای اخیر نیست که. از همون قدیمها هم دود بوده هم ترافیک بوده، هم آدمها قبایل تک نفره بودن...

نتیجه اینکه اگه آب و هوای شهر حالتون رو بد کرده، اگه سر و صدا خسته تون کرده، اگه آزادی ندارین، اگه دود و ترافیک و تنهایی براتون غیر قابل تحمل شده، به خودتون خللی راه ندین و بی خودی اعصابتون رو درگیر نکنین. تا بوده همین بوده...

***************

*جناب جعفر ابراهیمی (شاهد) حدود سی و چند سال پیش شعری سرودند به نام خوشا به حالت ای روستایی که همه ما در کلاس اول ابتدایی حفظ کردیمش و فصل مشترک خاطراتمان شد...