یه معلم عربی داشتم میگفت: ادم یه جشن تولد میخواد بگیره هزار نفر رو باید دعوت کنه. چرا؟ چون اگه بشنون جشن گرفتی و دعوتشون نکردی خیلی بد میشه. ناراحت میشن. (خب البته این حرف برای ده یازده سال پیشه. اون موقع انقدر بریدن از این و اون و قطع رابطه های سریالی مد نشده بود!) ولی خدانکنه توی یه مصیبتی، بدبختی ای، گیری، گرفتاری ای، چیزی بیفتی. هر چقدر دفتر تلفن رو ورق بزنی (اون موقع ها مد نبود تلفن ها توی فون بوک موبایل سیو بشه. یه چیزی توی خونه ها وجود داشت به نام دفتر تلفن!) یک نفر رو پیدا نمیکنی. میشی غریب دو عالم...
آخ آخ! راست میگه
ای روزگار
سلام دل آرامم
معلم عربیتون راست میگفته...گاهی اینجوری میشه
ولی برای من اغلب اینجوری نبوده
تو خیلی از گرفتاریها و غصه هام ،دوستانی دور و برم بودن
امیدوارم تو همیشه به جشن و شادی باشی
سلام عزیز دلم
خدا رو شکرررررررر
ایشالا که از گرفتاری بدور باشی همیشه
میدونی من نو کانتکت گوشیم 4 دسته شماره دارم.
1.خانواده2.غریبه مثل استاد سابق و ازانس و باشگاه و ...
3.دوست4.همراه
دوست و همراه زمین تا اسمون فرق دارن. همراه برا رفع تنهایی خوبه. اگه دانشجویی بین کلاسا با هم باشید. ناهار بخورید. از خونه موندن خسته شدی برید صفاسیتی. برای همراه باید دنبال منافع خودت باشی. ولی دوست چیزیه که فوق العاده کم بیدا میشه و فوق العاده مقدسه. میدونی من بهمن ماه یه شهری کار داشتم. 3.5 صبح رسیدم اون شهر. دوستم اون موقع شب و تو اون سرما اومد دنبال. مامانشم بیچاره نخوابید تا من بیام. منم هر کاری داشته باشه با دل و جون براش انجام میدم. دوست 2 تا بیشتر ندارم. ولی همراه 200 تا. اون 2 تا رو کمتر می بینم و خیلی کم تلفنی صحبت می کنیم ولی میدونم رفیقن و یه موی اونا رو به 100 تا از اون همراه ها نمیدم. چون میدونم اونا هم منو برا همراهی میخوان. بس باید این 2 تا رو از هم تفکیک کنی.
4 دسته؟! چه جالب
خدا اون دو تا دوست رو برات حفظ کنه و دوستیهاتون پایدار و مانا باشه ایشالا.
معلمتون راست می گفت دل دلی جووون.
اما خدا رو شکر که تک و توک از این آدمها پیدا میشند.من این آدمها رو از ته دلم دوستشون دارم.انگاری دارایی هامند.ایشالا همیشه باشند.ایشالا من هم براشون دوست خوبی باشم.
ای جان با این مدل صدا کردنت
خدا رو هزار بار شکر میکنم که دوستهای خوبی داری. الهی دوستیتون پایدار باشه و دلتون به وجود هم گرم.
والااااااا
میبینی تو رو خدا؟!
اتفاقی که این روزا واسه من افتاده دلارام....
ای من به فدای تو... خدا نکنه توی گیر و گرفتاری باشی... مگه من مردم...
سلام
برای من خوشبختانه قضیه فرق داره و تو گیرو گرفتاریم چنتا دوست ناب دارم که خودشون پیگیر حل مشکلم هستن...
سلام
خدا رو هزار بار شکر. خدا این دوستهای عزیزرو حفظ کنه
وجدانا راست گفته معلمتون...
اره متاسفانه...
این عنوان پستت جالب بود دلی جانم !!
گفتم حتما نوشتی ...50 سال پیش درچنین روزی مثلا کانون نجوم آماتوری ایران بنانهاده شد...یا...
بنظرم نمیشه در گرفتاری ها ازکسی توقع داشت...ودر واقع بهترین حلال مشگلات ،خودمون هستیم...شاید چون خودم هیچوقت درموردد مسائلم باکسی صحبت نمیکنم و ...
اما ناب ترین دوستی ها هم در همین مشگلات شکل میگیره ....امیدوارم هیچوقت گرفتارمشگلی نشی نازنینم...
قربون شما :)))
چقدر خوب که شما به این عادت دارید که با کسی مطرح نکنید درد دلتون رو. اما نمیدونم... حس میکنم آدمها به هم نیاز دارن... راحت تر بگم، ما به هم محتاجیم...
من هم از این موارد زیاد داشتم. یه وقتایی هم یکی هست اما انگار تو از یه دنیای دیگه ای و اون از دنیای دیگه.
اره خیلی اوقات اصلا تو رو پشیمون میکنن از درد دل
الان شما امر کنی من در خدمتم دلی خانم خارجی. اما به نظرم اگه معلم عربی تون الان هم در قید حیات باشن (که حتما هستن) میدید که الان دیگه برای تولد و عروسی بیشتر مهمون ها رو حذف میکنن از بس که مخارج سر به فلک گذاشته.
تو این روزگار دیگه کمتر آدمی حتی حوصله شنیدن حرف های دیگران رو داره دیگه کمک به هم نوع که باشه پیش کش.
قبول که داره اوضاع رو به بدی میره، اما هزار بار شکر که من دوستهایی به خوبی شماها دارم. خدا حفظتون کنه... اگه معلم عربیم رو یه روزی ببینم، حتما بهش میگم که دوستهایی دارم که توی غم و شادی در کنار هم هستن. حتما بهش میگم اصلا سر منشا این دوستی ها از تسلی غم یک عزیز شروع شد...